De afgelopen dagen is er in Maleisië een hoop te doen geweest over de zeekabels die binnen de territoriale wateren van het land liggen. Wat daar op de agenda staat kan ook in Europa en Nederland gaan spelen.
Maleisië
Het Zuid Aziatische land Maleisië bestaat uit een schiereiland en een fors deel van het eiland dat wij als Borneo kennen. Omgeven door water is het niet alleen afhankelijk van de zeevaart. Voor internet en telefonie zijn zeekabels van groot belang. Die kabels zijn zoals bekend niet vrij van onderhoud.
Voor het onderhoud gelden internationaal verschillende regels. De eigenaar van de kabel zal in principe bepalen wie het onderhoud mag doen. Het aantal bedrijven dat dit kan is niet groot. Sommige zijn geheel of gedeeltelijk bezit van de kabelbezitters. Dat zijn op hun beurt weer vaak speciale rechtspersonen waar giganten als Facebook, Google en dergelijke de dienst uitmaken.
Onderhoud door lokale bedrijven
In Maleisië is eind vorig jaar door de regering besloten dat alleen lokale bedrijven aanleg en onderhoud van zeekabels mogen doen. Dat geldt voor alle territoriale wateren van het land. Die regel bestond overigens al eerder, maar die was een paar jaar terug opgeschort. Nu draait de regering dus weer de klok terug.
Het terugdraaien heeft volgens de regering te maken met de nationale veiligheid. Anderen beweren dat het vooral om het beschermen van de nationale economie is. Waarschijnlijk is dat het gaat om de combinatie van die twee punten, waarbij de nationale veiligheid zeker geen drogreden is.
Lobby versus nationale veiligheid
Voor de eigenaren van de zeekabels is dit een slechte ontwikkeling. Zij hebben echter het grote probleem dat lobbyen tegen de nationale veiligheid totaal zinloos is. Men heeft daarom gekozen myIX – de Internet Exchange van Maleisië naar voren te schuiven al lokale vertegenwoordiger van de partijen. MyIX mag nu de kastanjes uit het vuur halen en de regering proberen op andere gedachten te brengen (bron). Dat zal een lastige wedstrijd worden. De geopolitieke ontwikkelingen in de regio rechtvaardigen extra voorzichtigheid.
In de EU en Nederland speelt (nog) niets vergelijkbaars. Er is echter wel zichtbaar dat bepaalde mogendheden nauwlettend in de gaten houden waar alle bestaande zeekabels liggen en wat de trajecten van de nieuwe gaan worden. Zeekabels zijn meer dan een economische levensader en asset. Het zijn ook een strategisch asset en zoiets moet beschermd worden. Wat dat betreft zijn de eisen die Maleisië aan het onderhoud van zeekabels stelt begrijpelijk.
